Urodził się 9 czerwca 1927 r. w Łodzi. W 1948 roku rozpoczął studia artystyczne. W latach 1948–1953 studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, w pracowni prof. Juliusza Studnickiego. Należał do drugiego pokolenia legendarnej „Szkoły Sopockiej”.
W 1953 roku rozpoczął karierę pedagogiczną w macierzystej uczelni, gdzie prowadził pracownię rysunku oraz pracownię malarstwa. W 1967 roku był pomysłodawcą utworzenia Katedry Projektowania Graficznego. Osiągnięcia pedagogiczne i naukowe przyniosły mu nominację na profesora zwyczajnego. W latach 1984–1987 był dziekanem Wydziału Malarstwa i Grafiki, w latach 1978–1981 pełnił funkcję prorektora, a w latach 1987–1990 rektora gdańskiej uczelni. W latach 1985–1986 prowadził działalność pedagogiczną w Centro Nacional de Susperacion de la Ensenaza w Hawanie na Kubie. Od 1991 do 1993 roku wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych Bilkent University w Ankarze.
Autor cykli malarskich: Ptaki, Ptakodemony, Pejzaże włoskie, Pejzaże z wyobraźni, Pejzaże z Kuby i Meksyku, Świątynie, Ludzie Ankary. Projektował scenografie, gobeliny, plakaty, oraz mozaiki w przestrzeniach miejskich i wystroje urbanistyczne miast. Obrazy artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Gdańsku, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy, Biblioteki Polskiej w Paryżu, Urzędu Miasta Sopotu, Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie i w kolekcjach prywatnych.
Jerzy Zabłocki zmarł 20 stycznia 1993 roku w Ankarze w Turcji.